Lancia Medusa została zaprezentowana po raz pierwszy na targach motoryzacyjnych w Turynie w 1980 roku. W pełni funkcjonalny samochód został zbudowany na bazie Lancii Montecarlo z silnikiem o pojemności 2 litrów.  Całość tego nietypowego projektu była podporządkowana aerodynamice, dzięki temu uzyskano współczynnik Cx 0,263.

W 1979 roku Giorgetto  Giugiaro współzałożyciel studia projektowego ItalDesign postanowił zaprojektować nowoczesną limuzynę, która będzie atrakcyjna wizualnie, ale jednocześnie nie będzie zaskakująca i będzie się trzymała obowiązujących trendów. Dodatkowym założeniem które chciał osiągnąć zespół projektowy było osiągniecie współczynnika oporów powietrza na poziomie Cx 0,25. W tamtych czasach tak niski wskaźnik nie był spotykany w samochodach wyjeżdżających z fabryk. Mimo że wiele makiet i projektów było badanych w tunelach aerodynamicznych, osiągnięcie funkcjonalności samochodu dla czterech osób, oraz niskiego wskaźnika Cx było bardzo trudne.

Giugiaro uznał że osiągnie swój efekt poprzez zaokrąglenie karoserii, efekt ten został doceniony później przez innych projektantów. Model samochodu wykonany z gliny faktycznie osiągnął zamierzony współczynnik Cx na poziomie 0,255. W prototypie limuzyny Lancii wszystko było ukierunkowane na jak najmniejszy opór aerodynamiczny, klamki były skonstruowane tak że tworzyły płaską powierzchnie z płaszczyzną drzwi, dach pozbawiono wystających rynienek, nawet szyby boczne w drzwiach były wklejane, a koła miały kształt powodujący jak najmniejszy opór. Jednak kiedy przyszło do budowy prawdziwego samochodu, tego wyniku nie udało się utrzymać. Po dodaniu obowiązkowych elementów takich jak lusterka zewnętrzne, wlot powietrza do chłodnicy i wentylacji, kierunkowskazy wynik pomiarów Cx wyniósł 0,263. Mimo tego Lancia Medusa była i tak najbardziej aerodynamiczną limuzyną która jeździła w tamtych czasach.

Konstrukcja samochodu opierała się na tylnej części samochodu Lancia Beta Montecarlo, z której pochodził cały układ napędowy z silnikiem o pojemności 1995 ccm i mocy 120 KM. Dzięki silnikowi umieszczonemu centralnie, co było niespotykanym rozwiązaniem w samochodach tej klasy, można było uzyskać bardzo niski i opływowy kształt przedniej części samochodu.  Całości dopełniały reflektory które  w concepcie Lancia Medusa były chowane w przednich błotnikach.  Kształt samochodu, zbliżony do klina, szerszy w dolnej części również powodował zredukowanie oporów. Medusa dzięki okrągłościom wcale nie przypominała kanciastej Bety Montecarlo.  Aerodynamiczne nadwozie miało jedynie 1263 mm wysokości, to mniej niż bardzo niski Citroen CX.

Wnętrze samochodu było zaprojektowane z dużym rozmachem i już na pierwszy rzut oka pokazywało że jest to luksusowa limuzyna. Fotele wykonane były tak że mogły równie dobrze stanąć w luksusowym salonie przed telewizorem. Deska rozdzielcze obszywana skórą. Całości dopełniały elektroniczne wskaźniki. Nowością była również koncepcja wielofunkcyjnej kierownicy, zgrupowano na niej wszystkie przełączniki normalnie znajdujące się na konsoli środkowej. Wszystko miało na celu maksymalne skoncentrowanie kierowcy prowadzącego Lancię Medusa.

Obecnie Lancia Medusa jest czasami wystawiana razem z innymi prototypami przez ItalDesign na salonach samochodowych. Mogliśmy ją oglądać np. na  targach motoryzacyjnych w Genewie w 2008 roku.