1957 Lancia Flaminia Berlina

Lancia Flaminia Berlina

Lancia Flaminia Berlina została zaprezentowana światu na salonie motoryzacyjnym w Genewie w 1957 roku. Model ten miał zastąpić produkowaną od 1950 Lancię Aurelia. Nazwa Flaminia podobnie jak inne modele Lancii w latach powojennych nazwę swoją zawdzięczała historii. Via Flaminia była drogą prowadzącą do starożytnego Rzymu z Rimini.

Nowy właściciel Lancii, którym został w 1956 roku Carlo Pesenti był zauroczony liniami modelu Florida zaprojektowanymi przez studio Pininfarina. Zobowiązał inżynierów Lancii do współpracy ze stylistami z Pininfariny w celu stworzenia następcy dla Aurelii. Nowy model flagowy Lancii bazował konstrukcyjnie na przygotowanym w rekordowym czasie prototypie, zaprezentowanym po raz pierwszy na targach motoryzacyjnych w Turynie w 1956 roku. Pierwsze prace nad nowym prototypem ruszyły w październiku 1955 i już po 6 miesiącach był on praktycznie gotowy. Flaminia częściowo odziedziczyła rozwiązania konstrukcyjne z modelu Aurelia, ale całość została zaprojektowana praktycznie od nowa. Prototyp Flaminii był wzorowany i zbudowany na podstawie koncepcyjnego modelu Lancia Aurelia Florida pokazanego w 1955 roku.

Silnik V6

Lancia Flaminia napędzana była tak jak poprzedniczka silnikiem w układzie V6 o bardzo zbliżonej pojemności do Aurelii. Nowy silnik Flaminii miał pojemność 2458 ccm, kiedy w Aurelii było 2451 ccm. Zmianę pojemności osiągnięto przez zwiększenie średnicy cylindrów i skrócenie ich skoku. Za zasilanie silnika odpowiadał pojedynczy gaźnik. Dzięki zmianom silnik posiadał większą moc i moment obrotowy w stosunku do poprzednika. Pierwotnie z gaźnikiem Solex 35PAAI moc wynosiła 102 KM, a od 1961 roku po zastosowaniu większego gaźnika Solex 40PAAI moc maksymalna wynosiła 110 KM. W 1962 roku rozpoczęto montowanie silnika o zwiększonej do 2775 ccm pojemności, dzięki czemu uzyskano moc 129 KM przy zastosowaniu nowego trójgardzielowego gaźnika. Nowy model można było rozpoznać po dyskretnym znaczku 2,8. Ciekawostka jest że w 1962 roku wyprodukowano 11 egzemplarzy samochodów pościgowych dla Włoskich Carabinieri, wyposażonych w 2,5 litrowe silniki z trzema gaźnikami o mocy 140 KM (silniki z modeli Touring i Zagato).

Skrzynia biegów

Podwozie nowego modelu Lancii było zbudowane na podstawie podwozia Aurelii, ale znacznie zmodyfikowane. Flaminia posiadała o 20 mm większy rozstaw osi niż model B12. Przy zawieszeniu przednim zastosowano bardziej tradycyjne rozwiązanie, podwójne wahacze oparte na sprężynach śrubowych oraz amortyzatory teleskopowe. Z tyłu zastosowano rozwiązanie znane z późniejszych modeli Aurelii, łamana oś systemu De Dion opartą na resorach półeliptycznych. Napęd Flaminii był przenoszony tak jak w Aurelii w systemie transaxle, czyli skrzynia biegów była zblokowana z dyferencjałem i umieszczona przy tylnej osi.

Miejsce kierowcy

W Lancii Flamini można było znaleźć kilka ciekawych rozwiązań. W pierwszych seriach na tylnej szybie znajdowały się wycieraczki, jedne normalnie na zewnątrz, a drugie w środku w celu ścierania pary z tylnej szyby. Na zamówienie montowany był dwuobwodowy układ hamulcowy ze wspomaganiem. Alternatywa dla ręcznej skrzyni biegów była niemiecka skrzynia Saxomat, z elektro-pneumatycznym sprzęgłem.

Berlina była jedyna odmianą samochodu Lancia Flaminia która była produkowana od początku do zakończenia produkcji w 1970 roku. Wyprodukowano 2695 egzemplarzy z silnikiem 2,5 litra o mocy 102 KM, 11 z silnikiem o mocy 140 KM, 638 z silnikiem 110 KM, oraz 599 egzemplarzy z silnikiem 2,8 litra o mocy 129 KM.

Lancia Flaminia Berlina

Zdjęcie 1 z 33


Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.