Vincenzo Lancia ur. 24 sierpnia 1881 w Fobello, zm. 15 Lutego 1937 w Turynie. Urodził się jako czwarte i ostatnie dziecko w bogatej rodzinie, jego ojciec Giuseppe był przedsiębiorcą w branży spożywczej. Jego firma zajmowała się produkcją puszek z żywnością.
Rodzina widziała młodego Vincenzo w roli adwokata, jednak on niezbyt garnął się do nauki. Ojciec przeniósł go więc do szkoły dla księgowych i umieszczono w internacie. Jednak tutaj także Censin (jak nazywano go w domu) również nie zagrzał miejsca.
Zamiast w szkole młody Vincenzo wolał przebywać w warsztacie którego właścicielem był Giovanni Ceirano. Warsztat ten zajmował się produkcją rowerów, a następnie samochodów marki Welleyes. Ojciec Vincenzo nie pochwalał zainteresowań syna ale pozwolił by ten w 1898 roku rozpoczął tam pracę, teoretycznie był zatrudniony na stanowisku księgowego, ale faktycznie swój czas poświęcał poznawaniu budowy silników. W tym samym roku Ceirano podejmuje decyzję o powstaniu prototypu samochodu, którego projektantem zostaje inż. Aristide Faccioli. Czteroosobowy samochód napędzany dwucylindrowym silnikiem o pojemności 679 ccm oficjalnie zostaje zaprezentowany w 1899 roku. Wygrywa wtedy uliczny wyścig w Turynie osiągając średnią prędkość około 30 km/h.
Po tym sukcesie Fiat zainteresował się małą wytwórnią samochodów, a następnie ją kupił. 18 letni Vincenzo tym sposobem został pracownikiem Fiata na stanowisku księgowego. Jednak nie był on zainteresowany dalszą pracą w tym charakterze, napisał więc list do nowego pracodawcy z prośbą o zmianę jego zatrudnienia na stanowisko kierowcy testowego. W 1900 roku Fiat zdecydował się że będzie prezentował swoje samochody wystawiając je w wyścigach, Vincenzo będący ich nowym kierowcą testowym wystartował w swoim pierwszym wyścigu który wygrał na samochodzie o mocy 6 KM. Rok później Vincenzo został głównym inspektorem i kierowcą testowym fabryki mimo że nie miał faktycznie żadnego wykształcenia inżynieryjnego. Jednak producent bardzo cenił jego uwagi i działał on w zespole razem z konstruktorami przy tworzeniu nowych modeli.
W 1902 roku wygrywa na Fiacie 24HP swoją klasę w wyścigu górskim Sassi – Superga, a następnie całą klasyfikację w wyścigu górskim Susa – Moncenisio. W 1904 na Fiacie 75HP dojeżdża na szóstym miejscu w pucharze Gordona Bennetta. W tym samym roku i na tym samym samochodzie wyrywa Coppa Florio. W 1905 podczas pucharu Gordona Bennetta Lancia prowadził przez trzy okrążenia jadąc swoim Fiatem 110HP, oraz ustanawiając rekord okrążenia ze średnią prędkością 91,5 km/h, niestety kamień przebił chłodnicę w jego samochodzie i po wycieku wody musiał się wycofać mając w tym momencie przewagę 16 minut nad następnym zawodnikiem. Vincenzo jeździł ostro, na granicy wytrzymałości aut którymi kierował, podczas pucharu Vanderbilta w 1905 roku prowadził w wyścigu mając przewagę 15 minut zatrzymał się na tankowanie samochodu, jednak wyjeżdżając po zakończeniu tej operacji zderzył się z jednym z wolniejszych samochodów. Mimo straty 40 minut, które były potrzebne na naprawę samochodu nie porzucił myśli o zwycięstwie, ostatecznie przyjechał na czwartym miejscu osiągając najlepszy czas okrążenia. Ostatnim wyścigiem w którym Lancia występował w samochodach Fiat był Giro di Bologna we wrześniu 1908 roku gdzie był piąty, ale osiągnął najlepszy czas okrążenia.
Są znane tylko dwa przypadki kiedy Vincenzo Lancia startował na samochodach swojej produkcji w wyścigach. Pierwszy w kwietniu 1908 na modelu Alpha w wyścigu Padwa – Bovolenta, drugi i ostatni w 1910 roku na modelu Gamma w Modenie, gdzie wygrał w swojej klasie. Po tym starcie całkowicie wycofał się ze sportu, jak również nigdy już za jego życia nie Lancia nie wystawiała oficjalnie samochodów do startów.
W 1922 mimo wycofania się ze sportu udziela swojego poparcia dla budowy toru wyścigowego „Autodromo Nazionale Monza” gdzie uczestniczy w wmurowaniu kamienia węgielnego.
W tym samym roku bierze ślub z Adele Miglietti, swoją sekretarką. Mają razem trójkę dzieci: Anna Maria, Gianni i Eleonora.
Vincenzo zmarł nagle na atak serca 15 lutego 1937 roku.
