1960 Lancia Flavia Berlina

Lancia Flavia Berlina

Po zakończeniu produkcji Aurelii, w drugiej połowie lat pięćdziesiątych klienci którzy chcieli kupić Lancię mogli wybrać tylko spośród dwóch modeli. Z jednej strony była mała Appia, z drugiej duża i luksusowa Flaminia. Niestety po środku pozostawała duża luka, akurat w tym segmencie rynku gdzie było zapotrzebowanie na samochód którym mogłaby się poruszać średnia rodzina.

Antonio Fessia który przed wojną od 1925 roku pracował dla Fiata jako konstruktor (m.in. Fiat 500 Topolino, 508 Balilla) w 1946 roku zatrudnił się w firmie Cemsa. Tam razem z jej właścicielem Caproni’m chcieli urzeczywistnić koncepcję samochodu z maksymalną ilością miejsca w środku, oraz niskiej masie. Droga do osiągnięcia tego celu była konstrukcja podwozia z umieszczonym z przodu silnikiem o aluminiowym bloku w układzie boxer, przednim napędem, oraz z niezależnym zawieszeniem wszystkich kół. Dzięki takiemu układowi można była maksymalnie wykorzystać powierzchnię płyty podłogowej i uzyskać więcej miejsca we wnętrzu samochodu. To była na prawdę rewolucyjna konstrukcja, jego prezentacja odbyła się na Paryskim Salonie Samochodowym w 1947 roku. Samochód nazywał się Cemsa – Caproni F11. Sieć dealerska została przygotowana, jednak firma wyprodukowała zaledwie około 10 egzemplarzy samochodu. Caproni zbankrutował i produkcja nie została rozpoczęta. Fessia używał jednego z prototypów do użytku codziennego aż do 1955 roku kiedy rozpoczął swoją pracę dla Lancii. Potem sprzedał samochód rodzinie Caproni.

Kiedy Lancia poszukiwała rozwiązania problemu samochodu klasy średniej okazało się że koncepcja jaką przed laty zaprezentował Fessia może być gotowym rozwiązaniem. Po premierze modelu Flaminia w 1957 roku prace nad rozwinięciem koncepcji Cemsy F11 ruszyły pełną parą. Pierwszy prototyp zrobiony od zera był gotowy do testów drogowych w marcu 1958. W odróżnieniu od pierwowzoru Flavia posiadała samonośne nadwozie, a nie ramę nośną. Jedynie z przodu zamontowana była rama pomocnicza do której był przymocowany zespół napędowy. Pierwsze próby wykazały problemy z dużymi wibracjami w które wpadał samochód przy wolnym pokonywaniu zakrętów, zespół pod przewodnictwem Giuseppe Gillio dokonał kilku niewielkich poprawek i testy były kontynuowane.

Zespół napędowy Flavii

W tym samym czasie nad wyglądem samochodu pracował Pietro Castagnero. Dzięki zastosowaniu płaskiego silnika typu boxer projektant zdecydował się poprowadzić linie boczną pojazdu niżej, dzięki czemu kierowca i pasażerowie zyskali doskonałą widoczność we wszystkich kierunkach.

Lancia po wojnie nazywała nowe modele swoich samochodów nazwami dawnych dróg imperium rzymskiego. Stąd nazwy pochodzące od Via Aurelia – drogi prowadzącej z Rzymu do Pizy, Via Appia z Rzymu do Kapui i dalej do Brindisi oraz Via Flaminia z Rzymu do Rimini. Także nowy model miał nosić nazwę pochodzącą od drogi z Triestu do Istrii zbudowanej przez cesarza Wespazjana w latach 78-79 czyli Via Flavia.

W 1960 roku napęd przedni był już znany od wielu lat, jednak rzadko go stosowano gdyż oznaczał zawsze kompromis pomiędzy słabymi  właściwościami jezdnymi, a łatwością produkcji. Fassia uniknął tradycyjnych wad takiego układu napędowego jak problemy z ciężkim kierowaniem,  nieprzyjemna praca silnika, poprzez maksymalne uproszczenie budowy silnika i układu napędowego.

Pierwsze egzemplarze zostały wyprodukowane w lecie 1960 roku w krótkiej serii przedprodukcyjnej, a następnie we wrześniu przekazane grupie dziennikarzy motoryzacyjnych do testów z zastrzeżeniem żeby nie były one jeszcze publikowane. Dziennikarze bardzo chwalili komfort oraz bezpieczeństwo samochodu, jak również całkowitą ciszę podczas jazdy. Flavia była pierwszym włoskim samochodem z napędem na przednią oś. Mimo to była chwalona za bardzo łatwe prowadzenie, co w przednionapędowych samochodach wcale nie było takie oczywiste. Zastosowanie hamulców tarczowych przy wszystkich czterech kołach było oceniane bardzo pozytywnie. Flavia została oficjalnie zaprezentowana 3 listopada 1960 na targach motoryzacyjnych w Turynie. Spodziewana wysokość zamówień na ten samochód była tak duża że postanowiono uruchomić nową fabrykę w Chivasso, jednak ta została otwarta dopiero w lecie 1962 roku. Pierwsze samochody seryjne były produkowane w Turynie w starej fabryce Borgo San Paolo od wiosny 1961 roku.

Silnik i napęd oparty na ramie pomocniczej

Samochód był dość dobrze przyjęty, jednak ze względu na dość dużą masę był krytykowany za zbyt słaby silnik. Dziennikarze niemieckiego Auto Motor und Sport spekulowali że lepszym rozwiązaniem zamiast silnika o pojemności 1500 ccm byłoby zastosowanie silnika przynajmniej o pojemności 1700 ccm. Mimo tego i tak bardzo pozytywnie pisali że nie ma równie komfortowego i dobrze prowadzącego się samochodu w klasie poniżej 2 litrów. Jednak w pierwszym okresie produkcji (marzec 1961- wrzesień 1963) sprzedano ponad 28 tyś sztuk nowego samochodu, co było całkiem niezłym wynikiem. Dopiero wtedy wprowadzono model z nowym mocniejszym silnikiem o pojemności 1800 ccm. Nie powtórzył on jednak sukcesu swojego poprzednika. Było to po części spowodowane wprowadzeniem nowego modelu w tym samym roku – Fulvii. W listopadzie 1965 roku wprowadzono kolejną poważną zmianę w silniku, od tej pory można było zamawiać każdy model 1,8l z wtryskiem mechanicznym Kugelfischer.

Flavia Berlina 1 Seria

Zdjęcie 18 z 19

Druga seria

Przez poprzednie lata sytuacja finansowa Lancii się znacznie pogorszyła, w związku z tym wyznaczono Eraldo Fidanza do usprawnienia i  modernizacji produkcji. Pierwszym krokiem było standaryzowanie procesu produkcji i ostre negocjacje z dostawcami podzespołów. Przeciwnikami byli Fessia i jego zespół techników, którzy obawiali się znacznego pogorszenia jakości produkowanych samochodów. W kwietniu 1967 roku z taśm produkcyjnych zjechały ostatnie egzemplarze pierwszej serii Flavii i zaczęto produkować unowocześniony model według nowych standardów.

Główne różnice pomiędzy seriami pierwszą i drugą sa widoczne na zewnątrz. Pietro Castagnero dostał zadanie odmłodzenia nadwozia, skoncentrował się głównie na przednim i tylnym pasie nadwozia. Z przodu przeniósł reflektory niżej oraz upodobnił całość do mniejszej Fulvii. Na tylnym pasie lampy również powędrowały nisko, tuż ponad zderzak. Zmieniona została również deska rozdzielcza, nie było już paskowego prędkościomierza, tylko dwa normalne zegary ze wskazówkami. Lewarek skrzyni biegów powędrował na podłogę. W opcji można było teraz zamówić hydrauliczne wspomaganie kierownicy firmy ZF, oraz elektrycznie podgrzewana tylną szybę. W listopadzie 1968 wprowadzono luksusową odmianę LX zawierająca w standardzie wszystkie dostępne opcje.

Wnętrze Flavii 2 serii

Kluczową datą dla dalszej historii Lancii był 24 października 1969 roku, kiedy Fiat przejął kontrole nad bankrutującym producentem. Jedną z przyczyn takiego stanu rzeczy były ekstremalnie drogie w produkcji Flavie. Niestety za kosztami produkcji nie szła jakość wykonania, które było określane jako mierne, co przekładało się na słabe wyniki sprzedaży. Pierwszymi decyzjami w sprawie uproszczenia produkcji Flavii było zakończenie produkcji modeli z silnikami 1500 i 1800 ccm na początku roku 1970, oraz skoncentrowanie się na produkcji Berliny i Coupe z silnikiem 2000 ccm. Nastepnie w grudniu tego samego roku zaadoptowano część elementów z mniejszej Fulvii takich jak układ hamulcowy celem ujednolicenia linii produkcyjnych. Ogółem wyprodukowano 42427 egzemplarzy serii 1 i 2

Lancia Flavia Berlina Seria 2

Zdjęcie 1 z 12

fot. FIAT Auto

Trzecia seria

W kwietniu 1971 roku zaprezentowano trzecią serie Flavii. Jednak żeby nie być stratnym na mocno nadszarpniętej reputacji tego modelu, oficjalnie nazwano go Lancia 2000. Pietro Castagnero ponownie dostał zadanie przestylizowania nadwozia koncentrując się na przodzie i tyle. Wnętrze również otrzymało nową deskę rozdzielczą. Część z wyposażenia wersji LX, takie jak wspomaganie kierownicy zostało teraz wpisane na listę wyposażenia standardowego. W opcji można było zamówić elektrycznie otwierane szyby, oraz klimatyzację. Przy konstruowaniu nowego modelu brano pod uwagę wymogi rynku amerykańskiego, na który planowano powrót. Głównie chodziło o wymogi bezpieczeństwa, zastosowano przegubową kolumnę kierowniczą, gumowe paski na zderzakach. Jednak ostatecznie Lancia 2000 nigdy nie trafiła na rynek USA. Na początku 1972 roku ostatnią wersję Flavii wyposażono w elektroniczny wtrysk paliwa Bosch D Jetronic. Jednocześnie Berlina 2000 została wyposażona w pięciobiegową skrzynię biegów, stosowaną już wcześniej w modelu Coupe.

Na początku lat 70-tych konstrukcja Flavii była juz mocno przestarzała i wypadała słabo w konkurencji z nowszymi modelami konkurencji. Jednocześnie drastycznie spadła jakość stali stosowanej do produkcji samochodów. Związane to było z kupowaniem przez Fiata słabej jakości stali ze Związku Radzieckiego w zamian za licencję Fiata 124. Rezultat był taki że ostatnie egzemplarze modelu 2000 rdzewiały szybciej niz te które były wyprodukowane kilka lat wcześniej. Sprzedaż spadała drastycznie, dodatkowo rozpoczął się kryzys paliwowy co spowodowało dodatkowy spadek sprzedaży samochodów z silnikami o dużycj pojemnościach. Ostatecznie podjęto decyzję o zakończeniu produkcji w marcu 1974 roku po wyprodukowaniu 13319 sztuk modelu 2000 Berlina.

Lancia 2000 Berlina

Zdjęcie 1 z 12


Jedna odpowiedź do “1960 Lancia Flavia Berlina”

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.